Ἀνάγκη ἐπιστροφῆς εἰς τὸν Θεόν - Ορθόδοξος Τύπος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση 

  ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν κάνει ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀκολουθοῦν πιστά τά ὅσα τούς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος. Καυχῶνται γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν ἠθική καί ἱκανοποιοῦν τά ἁµαρτωλά τους πάθη. Εἶναι φιλήδονοι, φιλόδοξοι καί φιλάργυροι. Ἀδικοῦν, ἁρπάζουν καί βιαιοπραγοῦν. Μέ τόν τρόπο αὐτό νοµίζουν ὅτι θά διαµορφώσουν τήν ἰδανική κοινωνία! Ξεχνοῦν ὡστόσο ὅτι ὁ Θεός µέ ποικίλους τρόπους παρεµβαίνει καί ἀνακόπτει τήν καταστροφική πορεία τους. Ἰδιαίτερα ὅταν ξεπερνοῦν ἀναιδῶς τά ὅρια ἀνοχῆς του. Τό ἀποτέλεσµα εἶναι ἡ ἐπώδυνη δυστυχία. Ὅµως αὐτό δέν τό συνειδητοποιοῦν. Ἐξηγοῦν τίς παρεµβάσεις τοῦ Θεοῦ µέ τή δική τους κοντόφθαλµη σκέψη, ἡ ὁποία εἶναι παράλογη.

 Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς περιγράφει τήν θλιβερή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία µας µέ ἕνα παράδειγµα: «Οἱ λαοί στήν ἐποχή µας ἔβαλαν τό Χριστό, τό Θεό, στήν τελευταία θέση τοῦ δείπνου αὐτοῦ τοῦ κόσµου. Τόν ἄφησαν σάν κακόµοιρο, γιά νά βάλουν στίς πρῶτες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ τούς δικούς τους “µεγάλους” ἀνθρώπους, τούς πολιτικούς, τούς λογοτέχνες, τούς φιλοσόφους, τούς παραµυθάδες, τούς οἰκονοµολόγους, ἀκόµη καί τούς τουρίστες καί ἀθλητές. Ὅλα τά βλέµµατα αὐτῶν τῶν λαῶν στράφηκαν σ᾿ αὐτούς τούς φαινοµενικά µεγαλειώδεις καί µοντέρνους θεούς, ἐνῶ στόν ἀναστηµένο Χριστό ἔδωσαν πολύ λίγη σηµασία. Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί τῆς γῆς µπροστά στά µάτια µας. Ὄχι µόνο ὅλες οἱ εἰδωλολατρικές ἀνθρώπινες µεγαλειότητες ἔσβησαν, ἀλλά καί κανείς δέν σκέφθηκε πλέον νά τίς λατρέψει» (Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύµατα στό λαό, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 61-62).

 Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιστρέψουν στό Θεό, ἀρνούµενοι κάθε δεσµό µέ τό διάβολο. Νά ἀποκτήσουν προορισµό, νά ἔχουν πνευµατική ζωή καί νά ἐργάζονται, τό κατά δύναµη ὁ καθένας, γιά τό κοινό καλό. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ζωή τους θά πάρει ἀξία καί µέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ξεπερνᾶνε κάθε πειρασµό καί δυσκολία.

 Χωρίς τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στό Θεό, εἶναι µάταιο νά ἐλπίζει κανείς ὅτι ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει καί ἡ δυστυχία θά περιοριστεῖ ἤ καί θά ἐξαλειφθεῖ. Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ δέν µποροῦν νά τό ἀντικαταστήσουν οἱ πολιτικές ἐπιλογές καί οἱ κοινωνιολογικές ἀναλύσεις τῶν ἐπιστηµόνων. Οὔτε φυσικά ἡ λεγόµενη τέχνη καί ὁ πολιτισµός µποροῦν νά συµβάλουν θετικά καί νά ἄρουν τίς αἰτίες τῆς κακοδαιµονίας καί ἀναταραχῆς πού παρατηροῦνται στίς κοινωνίες τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων.Ὅµως ὁ λαός βρίσκεται σέ πλήρη σύγχυση καί ἡ καθηµερινή παραπληροφόρηση ἐπιδεινώνει τήν τραγική κατάσταση, γεγονός θλιβερό, γιατί τό σκοτάδι γίνεται πυκνότερο καί τό φῶς µειώνεται ἀνησυχητικά. Ἡ ἐλπίδα πιά γιά βελτίωση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀνύπαρκτη, ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει τά σχέδια τῶν ἀνθρώπων, πού ἐν ἐπιγνώσει ὑπηρετοῦν τό διάβολο.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθ Φύλλου 2097, 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr