Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ἐκδηλώσεις ἔχουν πληθυνθεῖ στήν ἐποχή
μας. Οἱ μεγαλόσχημοι οἰκουμενιστές ψάχνουν νά βροῦν ἀσήμαντες ἀφορμές, προκειμένου νά βρεθοῦν ἐπί τῷ αὐτῷ Ὀρθόδοξοι,
Παπικοί καί Προτεστάντες, νά συμπροσευχηθοῦν, νά ἀνταλλάξουν μηνύματα καί δῶρα καί νά τροφοδοτήσουν τήν αἴσθησή τους ὅτι βρίσκονται στά πρόθυρα τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν», ἀνεξάρτητα καί πέρα
ἀπό τίς βαθιές καί μεγάλες δογματικές διαφορές, πού ὑπάρχουν.
Σέ ὅλα αὐτά πρωταγωνιστικό ρόλο ἔχει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο προκλητικά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀνησυχία τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος καί θεωρεῖ τούς ἀντιοικουμενιστές φανατικούς καίζηλωτές, πού δέν εἶναι σέ θέση νά συλλάβουν τό βαθύτερο νόημα τῆς ἐκκλησιαστικῆ τους πολιτικῆς καί τό μέγεθος τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν. Δροῦν μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτοί ἔχουν στά χέρια τους κάθε ἐξουσία καί μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ πού θέλουν. Εὐτυχῶς πού κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι λαός ἑνός Πατριάρχου ἤ Ἀρχιεπισκόπου, γι᾽ αὐτό δέν θά ἀκολουθήσει τούς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τήν
Ὀρθόδοξο πίστη του καί νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀποδεχτεῖ τούς αἱρετικούς ἑτερόδοξους, Παπικούς καί Προτεστάντες, ὡς ἀδελφούς ἐν Κυρίῳ καί ἄς μένουν στό ἕλος τῆς διαστρέβλωσης τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, δίχως τήν παραμικρή διάθεση νά δοῦν ποῦ καί πόσο ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί νά ἐπιστρέψουν στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Σέ ὅλες αὐτές τίς οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις δέν ὑπάρχει πιστός
λαός, πού νά ἀκολουθεῖ. Εὐφραίνονται οἱ ποιμένες καί τό ποίμνιο ἀπομακρύνεται καί διασκορπίζεται, ἀφοῦ ἔχει χάσει τήν ἐμπιστοσύνη του στούς πνευματικούς πατέρες. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν ἀκόμα κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τόν οἰκουμενισμό καί ἀποτελοῦν τούς ἀληθινούς ποιμένες. Στούς ταπεινούς αὐτούς κληρικούς στηρίζονται οἱ πιστοί καί δέν ἀπομακρύνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Οἱ οἰκουμενιστές ζοῦν στό δικό τους κόσμο, πού δέν ἔχει καμιά
σχέση μέ τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα, καί θεωροῦν περιττό νά ὁμολογοῦν τήν πίστη τους. Πρόκειται γιά κοσμικούς ἀνθρώπους, πού τούς συγκινεῖ ἡ ἐξουσία τοῦ παρόντος κόσμου καί μένουν ἀπαθεῖς καί ἀδιάφοροι ἀπέναντι στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τούς ἱερούς Κανόνες καί τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καί νεωτέρων.
Τό μεγάλο κλυδωνισμό στούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τόν προκαλοῦν οἱ οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι μεγαλόσχημοι κληρικοί, μέ συνεργάτες καθηγητές Πανεπιστημίου. Οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι ἀποροῦν πῶς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προκαλοῦν τόση ταραχή, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ἀγωνίζονται γιά τήν προάσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν. Δέν μποροῦν νά κατανοήσουν τί εἶναι αὐτό πού τούς κάνει νά μή βλέπουν ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι, Παπικοί καί Προτεστάντες, εἶναι ἐπικίνδυνοι γιά τήν Ὀρθοδοξία, ὅσο ἐπιμένουν στίς αἱρετικές τους ἀπόψεις.
(Ορθόδοξος Τύπος , Αριθ Φύλλου 1975, 17 ΜΑΪΟΥ 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου