Οικουμενιστική συμπροσευχή εις ΤΣΙΡΚΟΝ με την συμμετοχήν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

  Εἰς ἕν τσίρκον τοῦ Μόντε Κάρλο ἐπέλεξαν οἱ Οἰκουμενισταί νά συμπροσευχηθοῦν. Μεταξύ τῶν συμπροσευχομένων ἦσαν Παπικοί, Προτεστάνται, Ἀγγλικανοί, Κόπται (Μονοφυσῖται) καί Ὀρθόδοξοι. Ἴσως νά μή ἦτο τυχαία ἡ ἐπιλογή τοῦ χώρου διά τήν συμπροσευχήν. Τό τσίρκον προσφέρεται διά θέαμα καί γέλωτας. Οἱ συμπροσευχόμενοι προσφέρουν θέαμα καί γέλωτα, ἀφοῦ πιστεύουν διαφορετικά πράγματα καί συμπροσεύχονται διά διάφορα ζητήματα, ὅπως καί διά τήν ψευδοένωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Οἱ Ὀρθόδοξοι ὅμως, διατί συμπροσεύχονται μαζί των; Πιστεύουν ναί ἤ ὄχι, οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, τό ὁποῖον διακηρύσσει τήν μοναδικότητα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Πῶς συμπροσεύχονται, ὅταν τό Σύμβολον τῆς Πίστεως δέν ἀναγνωρίζει ἄλλας «Ἐκκλησίας» σωζούσας καί κηρυσσούσας τήν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως; Φαίνεται ὅμως πώς ἰσχύει αὐτό τό ὁποῖον ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέρων Παΐσιος ἤτοι: «Ὁ διάβολος ἅπλωσε τρία πλοκάμια νά πιάσει ὅλον τό κόσμον. Τούς πλουσίους νά τούς πιάση μέ τήν Μασονία, τούς πτωχούς μέ τόν κομμουνισμόν καί τούς θρησκευόμενους μέ τόν οἰκουμενισμόν». Ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ 45^ος κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁρίζει ὅτι: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τι, καθαιρείσθω». Τί μᾶς λέγει ὁ κανών αὐτός; «Ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλά ὄχι καί νά συλλειτουργήση μέ αἱρετικούς ἄς ἀφορίζεται. Ἐάν ὅμως ἐπέτρεψε νά ἐνεργήσουν ὁ,τιδήποτε ὡς κληρικοί νά καθαιρῆται».

   Σήμερον αἱ κεφαλαί τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐφαρμόζουν τούς Ἱερούς Κανόνας. Ἄλλωστε μερικαί ἀπό αὐταί πρωταγωνιστοῦν εἰς τάς συμπροσευχάς μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν, ὑπακούουσαι εἰς τά κελεύσματα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ Ἱεροί Κανόνες δέν ἔχουν οὐδεμίαν σημασίαν διάτό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται τυπικῶς. Ὅταν καταπατοῦνται αἱ διατάξεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου (τοῦ Συντάγματος) μίας δημοκρατικῆς Πολιτείας, καταγγέλλονται οἱ καταπατηταί ὡς ἀντιδημοκράται καί ἐπικίνδυνοι διά τήν Πολιτείαν. Ὅταν καταπατοῦνται οἱ Ἱεροί Κανόνες (αἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος τῆς Ἐκκλησίας) οὐδείς ἀντιδρᾶ, μέ ἐξαίρεσιν ὡρισμένους Σεβ. Μητροπολίτας, Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν, Ἱερομονάχους καί θεολόγους (ρασοφόρους καί μή). Εἰς τήν πολιτικήν ὡρισμένας φοράς ἀφυπνίζονται οἱ καταγγελλόμενοι ὡς καταπατηταί καί προβαίνουν εἰς διορθωτικάς κινήσεις. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν οἱ καταπατηταί τῶν Ἱερῶν Κανόνων δέν συγκινοῦνται ἀπό τάς ἀντιδράσεις. Συμπεριφέρονται ὡς ἀπόλυτοι βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν, τρομοκρατοῦν, συκοφαντοῦν τούς ἀντιδρῶντας εἰς τάς παραβιάσεις τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ στάσις των αὐτή δέν συνάδει μέ τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι θεσμός Θεοΐδρυτος καί δημοκρατικός. Ἡ στάσις των ἀποδεικνύει ὅτι δέν σέβονται τούς Ἱ. Κανόνας καί τάς παρακαταθήκας τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμησαν τάς αἱρέσεις.

(Ορθόδοξος Τύπος  , Αριθ Φύλλου 1964, 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013)

πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr