Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου
Τάτση
ΤΟ ΚΟΙΝΟ γνώρισμα τῆς πλειονότητας τῶν σύγχρονων χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀσυνέπεια
καὶ οἱ ἀντιφάσεις. Ἢ μὲ ἄλλα λόγια: θεωρητικὰ εἶναι χριστιανοὶ καὶ στὴν
καθημερινή τους πράξη ὑλιστὲς καὶ κοσμικοί. Εἶναι πολλὰ τὰ παραδείγματα, ποὺ τὸ
ἐπιβεβαιώνουν. Σημειώνω μερικά. Πολλοὶ κληρικοὶ κηρύττουν ἀπὸ τὸν ἄμβωνα γιὰ τὴν
ἐλεημοσύνη καὶ γιὰ τὶς δωρεές, ποὺ πρέπει νὰ κάνουν οἱ πιστοὶ καὶ συγχρόνως
τιμολογοῦν τὴν τέλεση τῶν μυστηρίων καὶ ἔχουν ἀπαίτηση νὰ πληρώνονται καὶ γιὰ ἕνα
«Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λένε. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖται καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα
θέματα. Διδάσκουν τοὺς ἄλλους νὰ προσεύχονται καὶ νὰ νηστεύουν καὶ οἱ ἴδιοι στὴ
ζωή τους τὰ ἔχουν ξεχάσει. Ζητοῦν νὰ μὴ συμβιβάζονται οἱ χριστιανοὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ
κόσμο καὶ αὐτοὶ εἶναι πλήρως ἐκκοσμικευμένοι.
Τὰ ἴδια βλέπει κανεὶς καὶ στοὺς λαϊκούς. Πηγαίνει ὁ χριστιανὸς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, διατυπώνει πνευματικὲς θέσεις, κρίνει εὔκολα τοὺς κοσμικοὺς κ.λπ., ἀλλὰ ὅταν βρίσκεται στὸ κατάστημά του, λέει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα καὶ ὑπηρετεῖ ἀνυποχώρητα τὰ συμφέροντά του. Τολμᾶ νὰ αὐξήσει τὰ κέρδη του ἀκόμα καὶ αἰσχρῶς! Πηγαίνει ὁ ἀσθενὴς στὸ ἰατρεῖο τοῦ εὐσεβοῦς γιατροῦ καὶ περιμένει κάποια χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση. Δυστυχῶς βρίσκει ἕνα φυλάργυρο καὶ ἀχόρταγο ἐπιστήμονα, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἀνοίξω μία σύντομη παρένθεση, γιὰ νὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ φωτεινὴ ἐξαίρεση.Ὅταν ἤμουν σπουδαστὴς στὴν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, χρειάστηκε νὰ βγάλω μιὰ ἀκτινογραφία. Πῆγα σὲ ἕναν ἀκτινολόγο στὴν πλατεῖαἉγίας Σοφίας.Ὁγιατρὸς μοῦ ἔκανε δυὸ ἐρωτήσεις ἀπὸ ποῦ ἤμουν καὶ τὶ σπούδαζα.
Πρόθυμα μὲ ἐξυπηρέτησε καὶ μοῦ εὐχήθηκε ἐπιτυχία στὶς σπουδές, ἀρνούμενος εὐγενικὰ νὰ πάρει αὐτό, ποὺ ἔπρεπε. Μὲ συνόδευσε μέχρι τὴν πόρτα, δείχνοντά μου σεβασμό, σὰν νὰ εἶχα γίνει κιόλας ἱερέας καὶ μοῦ εἶπε τὸν τελευταῖο λόγο: «Νὰ πάρω χρήματα ἀπὸ σένα, ποὺ θὰ γίνεις ἱερέας; Δὲν πρέπει, μοῦ εἶναι ἀδύνατο!». Ἔφυγα συγκλονισμένος. Ἦταν μιὰ ἐμπειρία, ποὺ μοῦ ἔμεινε.Μοῦ εἶχε δώσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. Κλείνω ἐδῶ τὴν παρένθεση. Καλεῖς τὸν εὐσεβῆ τεχνίτη στὸ σπίτι σου νὰ σοῦ κάνει μιὰ ἐργασία καὶ στὸ τέλος διαπιστώνεις ὅτι σὲ ἐκμεταλλεύτηκε ἀγρίως καὶ ἐνοχλεῖσαι, γιατὶ ἡ «εὐσέβεια» τοῦ ἀδελφοῦ συμβαδίζει μὲ τὴν πλεονεξία.
Ἐπισκέπτεσαι τὴν ἔκθεση κάποιου πλουσίου μοναστηριοῦ καὶ θέλεις νὰ ἀγοράσεις κάτι γιὰ εὐλογία. Τὰ χρήματα, ποὺ δίνεις εἶναι πολλά. Ἀκριβοπληρώνεις ἕνα ἁπλὸ καὶ ἀσήμαντο θὰ ἔλεγα πράγμα, σὰν νὰ εἶναι σπουδαῖο ἐργόχειρο! Θὰ μποροῦσα νὰ ἀναφέρω καὶ ἄλλα παραδείγματα, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται. Τὴν πραγματικότητα σχεδὸν ὅλοι τὴν γνωρίζουν. Εἶναι ὅμως ἐνδιαφέρον νὰ βροῦμε σὲ τί ὀφείλεται αὐτὴ ἡ δυσάρεστη καὶ ἀπόλυτα ἀντιχριστιανικὴ κατάσταση, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι θὰ ἀναθεωρήσουν πολλὰ στὴ ζωή τους, γιὰ νὰ βρεθοῦν τελικὰ στὸ σωστὸ δρόμο τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Δηλαδή, νὰ γίνουν πραγματικοὶ χριστιανοὶ καὶ νὰ δίνουν τὸ παράδειγμα καὶ στοὺς ἄλλους. Ἕνας Ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, δίνει τὴν ἐξήγηση: «Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος ἀσυνέπεια, γεμάτος ἀντιφάσεις κι ἀντινομίες, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἔλλειψη ἐσωτερικῶν πραγματικῶν πεποιθήσεων.
Δὲν ἔχουν πεποιθήσεις οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι.Αὐτὴ εἶναι μία δυσάρεστη διαπίστωσις.Δὲν ἔχουν πειθαρχημένο ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν εἶναι συγκροτημένες προσωπικότητες. Ἔτσι μοιάζουν μέ ἐκεῖνο τὸ πλοῖο, ποὺ χτυπιέται καὶ δέρνεται στὰ κύματα, γιατὶ τοῦ λείπει τὸ ἕρμα (βάρος ποὺ προστίθεται στὸ σκάφος, γιὰ νὰ ρυθμίζει τὴν ἰσορροπία του). Κι εἶναι, ἀλήθεια, πολὺ τρικυμισμένος ὁ βίος σήμερα καὶ χρειάζεται νἄχουν πολὺ ἕρμα μέσα τους οἱ ἄνθρωποι. Ἀντίθετα μία «ἐξωστρέφεια» δέρνει τοὺς ἀνθρώπους, ἕνα καθημερινὸ σκόρπισμα τῆς πνευματικῆς των οὐσίας». Εἶναι καιρὸς πιὰ οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνουν πιὸ συνεπεῖς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ σταθεροποιηθοῦν πνευματικά, ἀρνούμενοι τὸν ἁμαρτωλὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴ νοοτροπία του.Οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ μοιάζουν μὲ τὰ καλάμια, ποὺ μετακινοῦνται καὶ θορυβοῦν συνεχῶς ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου.
Τὰ ἴδια βλέπει κανεὶς καὶ στοὺς λαϊκούς. Πηγαίνει ὁ χριστιανὸς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, διατυπώνει πνευματικὲς θέσεις, κρίνει εὔκολα τοὺς κοσμικοὺς κ.λπ., ἀλλὰ ὅταν βρίσκεται στὸ κατάστημά του, λέει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα καὶ ὑπηρετεῖ ἀνυποχώρητα τὰ συμφέροντά του. Τολμᾶ νὰ αὐξήσει τὰ κέρδη του ἀκόμα καὶ αἰσχρῶς! Πηγαίνει ὁ ἀσθενὴς στὸ ἰατρεῖο τοῦ εὐσεβοῦς γιατροῦ καὶ περιμένει κάποια χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση. Δυστυχῶς βρίσκει ἕνα φυλάργυρο καὶ ἀχόρταγο ἐπιστήμονα, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἀνοίξω μία σύντομη παρένθεση, γιὰ νὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ φωτεινὴ ἐξαίρεση.Ὅταν ἤμουν σπουδαστὴς στὴν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, χρειάστηκε νὰ βγάλω μιὰ ἀκτινογραφία. Πῆγα σὲ ἕναν ἀκτινολόγο στὴν πλατεῖαἉγίας Σοφίας.Ὁγιατρὸς μοῦ ἔκανε δυὸ ἐρωτήσεις ἀπὸ ποῦ ἤμουν καὶ τὶ σπούδαζα.
Πρόθυμα μὲ ἐξυπηρέτησε καὶ μοῦ εὐχήθηκε ἐπιτυχία στὶς σπουδές, ἀρνούμενος εὐγενικὰ νὰ πάρει αὐτό, ποὺ ἔπρεπε. Μὲ συνόδευσε μέχρι τὴν πόρτα, δείχνοντά μου σεβασμό, σὰν νὰ εἶχα γίνει κιόλας ἱερέας καὶ μοῦ εἶπε τὸν τελευταῖο λόγο: «Νὰ πάρω χρήματα ἀπὸ σένα, ποὺ θὰ γίνεις ἱερέας; Δὲν πρέπει, μοῦ εἶναι ἀδύνατο!». Ἔφυγα συγκλονισμένος. Ἦταν μιὰ ἐμπειρία, ποὺ μοῦ ἔμεινε.Μοῦ εἶχε δώσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. Κλείνω ἐδῶ τὴν παρένθεση. Καλεῖς τὸν εὐσεβῆ τεχνίτη στὸ σπίτι σου νὰ σοῦ κάνει μιὰ ἐργασία καὶ στὸ τέλος διαπιστώνεις ὅτι σὲ ἐκμεταλλεύτηκε ἀγρίως καὶ ἐνοχλεῖσαι, γιατὶ ἡ «εὐσέβεια» τοῦ ἀδελφοῦ συμβαδίζει μὲ τὴν πλεονεξία.
Ἐπισκέπτεσαι τὴν ἔκθεση κάποιου πλουσίου μοναστηριοῦ καὶ θέλεις νὰ ἀγοράσεις κάτι γιὰ εὐλογία. Τὰ χρήματα, ποὺ δίνεις εἶναι πολλά. Ἀκριβοπληρώνεις ἕνα ἁπλὸ καὶ ἀσήμαντο θὰ ἔλεγα πράγμα, σὰν νὰ εἶναι σπουδαῖο ἐργόχειρο! Θὰ μποροῦσα νὰ ἀναφέρω καὶ ἄλλα παραδείγματα, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται. Τὴν πραγματικότητα σχεδὸν ὅλοι τὴν γνωρίζουν. Εἶναι ὅμως ἐνδιαφέρον νὰ βροῦμε σὲ τί ὀφείλεται αὐτὴ ἡ δυσάρεστη καὶ ἀπόλυτα ἀντιχριστιανικὴ κατάσταση, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι θὰ ἀναθεωρήσουν πολλὰ στὴ ζωή τους, γιὰ νὰ βρεθοῦν τελικὰ στὸ σωστὸ δρόμο τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Δηλαδή, νὰ γίνουν πραγματικοὶ χριστιανοὶ καὶ νὰ δίνουν τὸ παράδειγμα καὶ στοὺς ἄλλους. Ἕνας Ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, δίνει τὴν ἐξήγηση: «Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος ἀσυνέπεια, γεμάτος ἀντιφάσεις κι ἀντινομίες, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἔλλειψη ἐσωτερικῶν πραγματικῶν πεποιθήσεων.
Δὲν ἔχουν πεποιθήσεις οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι.Αὐτὴ εἶναι μία δυσάρεστη διαπίστωσις.Δὲν ἔχουν πειθαρχημένο ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν εἶναι συγκροτημένες προσωπικότητες. Ἔτσι μοιάζουν μέ ἐκεῖνο τὸ πλοῖο, ποὺ χτυπιέται καὶ δέρνεται στὰ κύματα, γιατὶ τοῦ λείπει τὸ ἕρμα (βάρος ποὺ προστίθεται στὸ σκάφος, γιὰ νὰ ρυθμίζει τὴν ἰσορροπία του). Κι εἶναι, ἀλήθεια, πολὺ τρικυμισμένος ὁ βίος σήμερα καὶ χρειάζεται νἄχουν πολὺ ἕρμα μέσα τους οἱ ἄνθρωποι. Ἀντίθετα μία «ἐξωστρέφεια» δέρνει τοὺς ἀνθρώπους, ἕνα καθημερινὸ σκόρπισμα τῆς πνευματικῆς των οὐσίας». Εἶναι καιρὸς πιὰ οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνουν πιὸ συνεπεῖς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ σταθεροποιηθοῦν πνευματικά, ἀρνούμενοι τὸν ἁμαρτωλὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴ νοοτροπία του.Οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ μοιάζουν μὲ τὰ καλάμια, ποὺ μετακινοῦνται καὶ θορυβοῦν συνεχῶς ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου