Ο γάμος εις βαθειάν κρίσιν

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση 

  ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας ὁ θρησκευτικός γάμος διέρχεται μεγάλη κρίση. Κανένας  πιά  δεν  χαίρεται  γι᾽  αὐτό  τό σημαντικό γεγονός. Οὔτε οἱ ἀμέσως ἐνδιαφερόμενοι οὔτε οἱ συγγενεῖς τους. Γιατί μέ τά ὅσα βλέπουν καί ἀκοῦν, δέν μποροῦν νά εἶναι σίγουροι ὅτι ὁ γάμος θά κρατήσει πολλά χρόνια ἤ θά εἶναι ἰσόβιο γεγονός. Τά διαζύγια εἶναι συχνό φαινόμενο καί ἄκρως ἀνησυχητικό γιά τήν κοινωνία. Οἱ λόγοι ἐπίσης τοῦ φαινομένου εἶναι πολλοί. Ἐνδεικτικά σημειώνω μερικούς: Οἱ νέοι δέν θεωροῦν πιά το γάμο σοβαρό θέμα καί εὔκολα τόν διαλύουν, ὅταν δέν γίνεται πηγή χαρᾶς καί εὐτυχίας. Ἡ ἐπιπόλαια αὐτή στάση εἶναι καταστροφική γιά τό γάμο. Δυστυχῶς, οἱ νεοπαντρεμένοι ἔχουν στό συρτάρι ἕτοιμη τήν αἴτηση διαζυγίου! Ἐπίσης οἱ νέοι θεωροῦν τον γάμο σύμβαση καί νομιμοποίηση τῶν σχέσεών τους, ἐνῶ πρόκειται γιά ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μέ ὑψηλούς σκοπούς. Αὐτό δέν πρέπει νά τό θεωροῦν δευτερεῦον καί ἀσήμαντο, ἰδιαίτερα ὅταν ἀντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα. Ἀπαιτεῖται νά ἔχουν ἔντονη τή σκέψη ὅτι ὅλα τά δυσάρεστα εἶναι παροδικά καί ἐφήμερα καί ποτέ δέν πρέπει νά ἐπηρεάζονται ἀπό αὐτά καί νά κλονίζεται ὁ γάμος τους. Νά τά ξεπερνοῦν μέ καλές σκέψεις καί ὑπομονή, ἀποφεύγοντας τίς ἐν θερμῷ ἐκδηλώσεις καί ἀποφάσεις. Ὅλα αὐτά ἐξασφαλίζονται, ὅταν καί στούς δύο συζύγους ὑπάρχουν κοινές ἠθικές ἀρχές.

  Τήν ἰσοβιότητα τοῦ γάμου τους ἐξασφαλίζουν οἱ σύζυγοι με τήν ἀναφορά τους στό Θεό καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν. Αὐτό, ἀλίμονο, στήν ἐποχή μας εἶναι σπάνιο. Οἱ νέοι δέν ἔχουν οὔτε θέλουν νά ἀποκτήσουν ἠθικές ἀρχές. Γι᾽ αὐτό καί κάθε συμβουλή ἀπό τρίτους δέν ἐπηρεάζει. Μένουν πεισματικά στίς δικές τους ἀποφάσεις καί ὁδηγοῦνται μέ μαθηματική ἀκρίβεια στή διάλυση τοῦ γάμου τους.

  Ἡ ἐπιπολαιότητα μέ τήν ὁποία οἱ νέοι ἀντιμετωπίζουν τό θρησκευτικό γάμο ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό συχνό πιά  φαινόμενο νά τελεῖται γάμος μετά βαπτίσεως! Καί ἐξηγοῦμαι. Οἱ νέοι στή συντριπτική πλειονότητά τους διατηροῦν ὁλοκληρωμένες σχέσεις ἐκτός γάμου. Κάποια στιγμή γιά νά πετύχουν μετάθεση ἤ γιά να ἐξασφαλίσουν κάποια ἐπιδόματα, πηγαίνουν στό δημαρχεῖο, με τά ἐργατικά τους ροῦχα, καί ὑπογράφουν τό πολιτικό τους γάμο. Συνεχίζουν τή «νόμιμη» πιά ζωή τους καί ἀποκτοῦν καί ἕνα παιδί. Ἀρχίζουν μετά νά σκέπτονται τή βάπτισή του καί τελικά ἀποφασίζουν νά τελέσουν καί θρησκευτικό γάμο, γιά τόν κοινωνικό περίγυρο καί νά βαφτίσουν καί τό παιδί τους. Ἔτσι ὁ ἱερέας τελεῖ το μυστήριο τοῦ γάμου, τό ὁποῖο οἱ μελλόνυμφοι εἶχαν περιφρονήσει καί βαφτίζει τό παιδί τους μέ τή μητέρα νά φοράει τό νυφικό της φόρεμα! Εἶναι καιρός νά ἐκτιμήσουν οἱ νέοι τήν ἀξία τοῦ ἰσόβιου θρησκευτικοῦ γάμου, ἀρνούμενοι τίς ἐφάμαρτες ἐκτός γάμου σχέσεις, τόν πολιτικό γάμο καί τά σύμφωνα συμβίωσης. Νά δεχτοῦν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἐκκλησία καί νά εἶναι πρόθυμοι νά τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

(Ορθόδοξος Τύπος  , Αριθ Φύλλου 1935, 13 Ιουλίου 2012 )

πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr