Ορισμένα από τα βασικά θέματα της ανάρτησης είναι τα εξής: Επίσκοπος Αυγουστίνος καντιώτης, Παραβολή του Σπορέως, Ορθόδοξη ζωή, Πνευματικός τρόπος ζωής
Παραθέτουμε το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της Ομιλίας του πατρός Νικολάου Μανώλη και στη συνέχεια το σχετικό Βίντεο, ευχόμενοι στους φίλους μας, ψυχική ωφέλεια και την βοήθεια εξ’ ύψους!
"1η Μαχητική Ομιλία", Τετάρτη 15-10-2014
Λοιπόν, έχετε κάτι να ρωτήσετε πάνω σε αυτά; Κάτι που μας διέφυγε; Όχι. Να αρχίσω τον λόγο του Καντιώτη, πέντε λεπτά είναι, για να το κλείσουμε αυτό το θέμα; Ωραία!
Ο Άγιος λοιπόν Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, ερμηνεύοντας την παραβολή του Σπορέως, το 1991, στις 13/10, είπε τον εξής λόγο:
ΚΥΡΙΑΚΗ σήμερα, ημέρα αφιερωμένη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ακόμη δε η σημερινή ημέρα έχει ορισθεί από την αγία μας Εκκλησία προς τιμήν των αγίων πατέρων· των ιεραρχών εκείνων που συνεκρότησαν την Εβδόμη (Ζ’) Οικουμενική Σύνοδο. Είνε η Σύνοδος που κατεδίκασε τους εικονομάχους και ανεστήλωσε τις εικόνες. Εάν σήμερα έχουμε εικόνες, αυτό το οφείλουμε στους αγώνες που έκαναν οι άγιοι εκείνοι πατέρες της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου. Μέχρι σήμερα μία διαφορά που έχουμε με τους αιρετικούς είνε, ότι αυτοί –και μάλιστα οι χιλιασταί–εικόνες δεν προσκυνάνε. Είνε γυμνές οι «εκκλησίες» τους (σε εισαγωγικά οι εκκλησίες). Ενώ η Ορθόδοξος Εκκλησία είνε γεμάτη εικόνες, που αποτελούν τον στολισμό της.
Σήμερα, έχει ορισθή να διαβάζεται από το Ευαγγέλιο μια ωραία περικοπή που περιέχει μία από τις παραβολές του Χριστού. Είνε η γνωστή παραβολή του σπορέως. Τι λέει σ αυτήν ο Χριστός; Κάποιος γεωργός γέμισε το δισάκκι του με σπόρο και πήγε να τον σπείρη. Ένα μέρος του σπόρου έπεσε πάνω σε δρόμο που ήταν χιλιοπατημένος από ζώα και ανθρώπους· έμεινε εκεί στην επιφάνεια, δεν ρίζωσε, και ήρθαν τα πουλιά του ουρανού και τον άρπαξαν. Το δεύτερο μέρος του σπόρου έπεσε σε μέρος όπου ήταν πέτρες· και εφύτρωσε μεν, αλλά δεν υπήρχε νερό και έτσι ξεράθηκαν τα στάχυα. Το τρίτο μέρος του σπόρου έπεσε σε έδαφος που είχε χώμα, αλλά χώμα γεμάτο αγκάθια· και τ αγκάθια μεγάλωσαν, έπνιξαν το σπόρο, και δεν τον άφησαν ν αναπτυχθή και να καρποφορήση. Το τελευταίο μέρος του σπόρου έπεσε σε έδαφος γόνιμο, καθαρό· εκεί ο σπόρος φύτρωσε και απέδωσε αλλού μεν τριάκοντα, αλλού εξήκοντα, αλλού δε εκατό.
Αυτή είνε η παραβολή. Τι θα πη παραβολή; Άλλα λέει ο Χριστός και άλλα εννοεί.
Η παραβολή του σπορέως είνε μια εικόνα απ’ τον φυσικό κόσμο. Ποιος είνε ο σπορεύς; Σπορεύς είνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· αυτός έφερε τον πνευματικό σπόρο από τον ουρανό. Και ο σπόρος είνε η αγία του διδασκαλία, που δεν υπάρχει άλλη ανωτέρα διδασκαλία από αυτήν· είνε σπόρος εκλεκτός. Και όπως ο γεωργός φροντίζει στο χωράφι του να σπείρη εκλεκτό σπόρο, έτσι κ εμείς πρέπει να φροντίζουμε μέσα στις καρδιές μας να σπέρνουμε εκλεκτό σπόρο, τη διδασκαλία του Χριστού.
Ο σπόρος! Ο σπόρος αδελφοί μου. Τι είνε ο σπόρος;
Ο φυσικός σπόρος είνε ένα μικρό πραγματάκι, που δεν του δίνουμε σημασία. Κι όμως τι δύναμι έχει μέσα του αυτός ο σπόρος! Φτάνει ένας σπόρος ν αποδείξη, ότι υπάρχει Θεός. Αν μπορή, ας φτειάξη η επιστήμη ένα σπόρο. Μέχρι σήμερα, παρ όλες τις προόδους της, δεν το κατώρθωσε. Αδύνατον. Το σπόρο, που τον ρίχνουμε μεσ στο χώμα, τον έφτειαξε ο Θεός. Και έχει δύναμι τεραστία. Φυτρώνει και πρασινίζει η γη. Σπόρος λοιπόν, με τη μεταφορική έννοια της παραβολής, είνε ο λόγος του Θεού. Σπορεύς είνε ο Χριστός. Σπορείς είνε και οι κήρυκες του ευαγγελίου, σπορείς είνε και οι ιεράρχαι, σπορείς είνε και οι διδάσκαλοι και πατέρες της Εκκλησίας μας, σπορεύς είνε ο καθένας που διαδίδει το λόγο του Θεού.
Αλλ όπως ο σπόρος έπεσε σε διάφορα εδάφη, έτσι και ο λόγος του Θεού που κηρύττουν οι κήρυκες του ευαγγελίου. Άλλοτε μεν πέφτει επάνω σε έδαφος που μοιάζει με τον πατημένο δρόμο. Και όπως στον πατημένο δρόμο είνε αδύνατον να φυτρώση ο σπόρος, έτσι και στις ψυχές αυτών. Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν αδιάφοροι, τελείως αδιάφοροι. Και αν ακόμη βρίσκωνται μεσ στην εκκλησία, δεν τους ενδιαφέρει τίποτε, δεν προσέχουν τα ανεκτίμητα λόγια που σπέρνει η Εκκλησία μας· διότι η θεία λειτουργία, από την ώρα που θ αρχίση μέχρι τέλους, χίλια λόγια είνε· χρυσά λόγια, αιώνια, σπουδαία λόγια. Αυτοί τίποτα. Και βρίσκονται μεν εντός της εκκλησίας σωματικώς, αλλά ψυχικώς δεν είνε εκεί· βρίσκονται έξω, ταξιδεύουν πέρα μακριά. Και ο λόγος του Θεού, όπως λέει ο λαός μας, «από το ένα αυτί μπαίνει κι από το άλλο βγαίνει». Αυτή είνε η πρώτη κατηγορία εδάφους που έπεσε ο σπόρος·είνε δηλαδή οι αδιάφοροι Χριστιανοί.
Η άλλη κατηγορία είνε οι άνθρωποι που ακούνε το λόγο του Θεού, ενθουσιάζονται, ευχαριστούν το Θεό, αλλά δυστυχώς είνε ολιγόπιστοι. Και όταν συμβεί στον βίο τους κάποιο εμπόδιο, συμβή κάποια δυστυχία, κάποιος θάνατος, κάποιο ατύχημα, τότε γογγύζουν πλέον κατά του Θεού, ψυχραίνεται πλέον η πίστι τους. Που είνε ο Θεός; λένε, γιατί συνέβη σ εμένα αυτό το ατύχημα, αυτή η δυστυχία; Και απομακρύνονται από το Θεό. Αυτοί είνε οι ολιγόπιστοι. Πρώτοι λοιπόν οι αδιάφοροι, δεύτεροι οι ολιγόπιστοι.
Τρίτοι; Οι τρίτοι είνε εκείνοι που έχουν μεν καλές διαθέσεις, αλλά έχουν μέσα τους και αγκάθια. Ποιά είνε τ αγκάθια; Όπως όπου φυτρώνει αγκάθι εκεί συμπνίγεται ο αγαθός σπόρος, έτσι και μέσα στις καρδιές αυτών.
Αγκάθια είνε τα πάθη. Ποιά πάθη; Οποιοδήποτε πάθος, είνε αγκάθι φοβερό. Τρία όμως είνε τα μεγάλα αγκάθια που πνίγουν κάθε ευγενή προσπάθεια μέσα στον άνθρωπο· το πρώτο αγκάθι είνε η φιλαργυρία, το δεύτερο η φιληδονία, και το τρίτο αγκάθι η φιλοδοξία. Αυτά τα τρία πάθη είνε τα μεγάλα εκείνα αγκάθια (τα τρία «φ» που είπε και η Ξένια) που δεν αφήνουν να καρποφορήση ο λόγος του Θεού.
Τέλος, ένα μόνο μέρος του σπόρου έπεσε σε εκλεκτό έδαφος· και φύτρωσε, και το 1 έγινε 30, 60 και 100. Ποιό έδαφος είνε αυτό; Είνε οι Χριστιανοί που ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν με προθυμία. Δεν ακούνε μόνο, δεν ενθουσιάζονται μόνο, αλλά και εφαρμόζουν. Αυτοί αποτελούν την εκλεκτή μερίδα του λαού του Θεού. Αυτή είνε, αγαπητοί μου, με λίγα λόγια η παραβολή. Ομιλεί για τέσσερα διαφορετικά εδάφη γης, που εικονίζουν τις τέσσερις κατηγορίες ακροατών του θείου λόγου. Στα εδάφη αυτά σπείρεται και σήμερα ο λόγος του Θεού. Και πρέπει όλοι μας, κήρυκες και ακροαταί, να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα.
Ως ακροαταί πρέπει ν ἀπαντήσουμε στο ερώτημα· τι έδαφος είμαστε; και τι θέσι λαμβάνουμε απέναντι στο λόγο του Θεού; Είμεθα αγαθή γη, που δέχεται το λόγο του ευαγγελίου και καρποφορεί; Η μήπως η καρδιά μας είνε άγονο, λιθώδες και ακανθώδες έδαφος; Ας κοπιάσουμε, για να κάψουμε τ ἀγκάθια των παθών, να πετάξουμε τις πέτρες της ολιγοπιστίας, των κακών συνηθειών, των ειδωλολατρικών καταλοίπων, των αντιχριστιανικών και σατανικών ηθών και εθίμων, και ας οργώσουμε το σκληρό έδαφος της ψυχής μας δια μετανοίας, δια κατανύξεως και δακρύων, ώστε να γίνουμε καλή γη.
Όσοι πάλι είνε ιεροκήρυκες και κηρύττουν τον θείο λόγο, πρέπει ν ἀπαντήσουν σ ἕνα ερώτημα του πειρασμού, που πάει να τους απογοητεύση (τους ιεροκήρυκες). Έρχεται ο διάβολος και τους λέει· (να τώρα αυτό είναι για μένα, γιατί εγώ είμαι τώρα ο ιεροκήρυκας εδώ αλλά και μ’ έχει πιάσει τώρα ο Καντιώτης εδώ άγρια. Μπήγει τώρα το δάχτυλό του στον τύπο των ήλων. Κοιτάξτε τι λέει, τι λέει τώρα ο ιεροκήρυκας, ποιος είναι τώρα ο πειρασμός του ιεροκήρυκα) Μην κηρύττεις, διότι οι κόποι σου είνε σχεδόν καταδικασμένοι· μόνο το ένα τέταρτο του σπόρου πιάνει, τα άλλα τρία τέταρτα πάνε χαμένα. Τον αισθάνομαι κ ἐγὼ το διάβολο και τον ακούω να μου λέη· Τι κάνεις; Κήρυξες κήρυξες κήρυξες, ποιά τα αποτελέσματα;…
Τι έχω ν ἀπαντήσω σ αὐτὸ το ερώτημα; Με παρηγορεί ένας λόγος του ιερού Χρυσοστόμου, μεγάλου κήρυκος του ευαγγελίου, που λέει· «Κήρυξε το λόγο του Θεού, και μην απογοητεύεσαι. Κήρυξε. Είνε πεντακόσοι οι ακροαταί; αν δεν ακούσουν οι πεντακόσοι, θ ἀκούσουν οι διακόσοι πενήντα, οι μισοί. Δεν θ' ἀκούσουν οι μισοί; θ ἀκούσουν οι εκατό. Δεν θ' ἀκούσουν οι εκατό; θ' ἀκούσουν οι πενήντα. Δεν θ' ἀκούσουν οι πενήντα; θ' ἀκούσουν οι είκοσι. Δεν θ' ἀκούσουν οι είκοσι; θ' ἀκούσουν οι δέκα. Δεν θ' ἀκούσουν οι δέκα; θ' ἀκούσουν οι πέντε. Δεν θ' ἀκούσουν οι πέντε; θ' ἀκούσῃ ο ένας. Ένας φτάνει» λέγει ο ιερός Χρυστόστομος. Έτσι αν σκέφτεται ο ιεροκήρυκας δεν απογοητεύεται.
Συμπέρασμα: Κανείς να μην απογοητευθή (ούτε οι ακροατές ούτε οι ιεροκήρυκες). Ας δεχθούμε όλοι και ας καλλιεργήσουμε το θείο σπόρο, όσες αντιξοότητες και αν συναντήσουμε (το επαναλαμβάνω αυτό: όσες αντιξοότητες και αν συναντήσουμε). Εύχομαι πάντα τα αυτιά σας να είνε ανοιχτά, για να ακούνε και να εφαρμόζουν το λόγο του Θεού· αμήν.
(†) επίσκοπος Αυγουστίνος-
Να έχουμε την ευχή του Γέροντα αυτού Επισκόπου, με τα θαύματα που άρχισε να κάνει, με πήραν τηλέφωνο τις προάλλες για θαύματα σε καρκίνο και τα λοιπά, θα βγουν αυτά σιγά – σιγά, τα πνευματικά μου παιδιά που έχουν σχέση με μένα και ξέρουν την σχέση που είχα με τον Καντιώτη και τα λοιπά, απευθύνονται σε μένα όταν κάτι συμβαίνει, όπως και οι άνθρωποι που ήταν στην κηδεία αμέσως με πήραν τηλέφωνο, γιατί εγώ τότε δεν μπόρεσα να πάω δυστυχώς στην κηδεία, είχα ένα άλλο θέμα, με πήραν τηλέφωνο. Όπως και τώρα με τον Νίκο τον Σωτηρόπουλο ό,τι γίνεται και θα αρχίσει να γίνεται. Ήδη πολλοί Γεροντάδες τον βλέπουνε σε όνειρα και σε οράματα τον Νίκο τον Σωτηρόπουλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου