Έλεγε για τον Γέροντά του κάποιος υποτακτικός, πως είκοσι ολόκληρα χρόνια δεν ξάπλωσε να κοιμηθή σε στρώμα, αλλά έπαιρνε λίγο ύπνο, καθισμένος στο σκαμνί που εργαζόταν. Έτρωγε δε, όλο εκείνο τον καιρό κάθε δύο μέρες, άλλοτε κάθε τέσσερεις ή πέντε. Συνήθιζε να τρώγη με το ένα χέρι το λιτό του φαγητό, ενώ το άλλο το είχε πάντα υψωμένο στον ουρανό και προσευχόταν.
- Γιατί το κάνεις αυτό, Αββά; ρωτούσε ο μαθητής του.
- Έχω μπροστά στα μάτια μου την κρίση του Θεού, τέκνον μου, και δε μπορώ να περιμένω , του εξηγούσε ο αγαθός Γέροντας.
Βγήκε μια μέρα από την καλύβα του ο Αββάς και βρήκε τον μαθητή του ξαπλωμένο στο κατώφλι να κοιμάται.Στάθηκε έκπληκτος από πάνω του και τον κύτταζε , κουνώντας περίλυπος την κεφαλή του.
- Που να βρίσκεται άραγε ο λογισμός του και κοιμάται με τόση αφροντισιά;
πηγή : Γεροντικόν - Σταλαγματιές από την πατερική σοφία , έκδοσις Δ΄
εκδοτικός οίκος : ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ Θεσσαλονίκη 1969
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου